MaYa's Soul Kitchen: December 2014

На Музаки бев првпат 2012 година, кога со Мето и Тања за првомајските прaзници тргнавме на качување на Метеора (преубаво искуство кое се уште не сум го забележела во мојот мал блог), па пред да стасаме до Метеора имавме уште малку време и помисливме дека би било супер да ги посетиме овие интересни спортско-качувачки локалитети. Прво отидовме до Пили (Pyli), преубаво мало селце, со неверојатни качувачки локалитети распослани наоколу, но поради кусото време се концентриравме на Музаки. Па дури и таму, кога стасавме, вџашени од неверојатната карпа качивме едвај една насока пред да заврне моќно, поради што се спакувавме и се прибравме во кампот Врахос, централната локација за кампување ако решите да одите на Метеора.

Малку сеќавања имав од тогаш, иако повторно се вративме таму оваа година 2014, летово со Иле и Мето, и повторно не качувавме на Музаки, туку овој пат, целосно му се посветивме на неверојатниот Пили, а потоа на Микро, локалитет под Волос за кој пишував во еден од моите блогови.

И ете така, Музаки ми остана мистерија се додека овој ноември 2014, од 22-25ти не отидовме таму со Илија Ристовски да вкусиме малку повеќе од таа карпа и локалитет. Одлуката беше случајна или беше одлука на космосот... Накусо, требаше да одиме на Враца со Зоран Мајсторски, па Илија се приклучи, па Зоки беше несигурен поради нестабилната прогноза, па прогнозата се стабилизираше, но потоа мене ми соопштија дека морам да работам во сабота, па така некако, испадна дека Враца отпадна, за да на крајот Илија и јас се уште бидеме волни и можевме да отидеме негде. И така и би. Си тргнавме попладне после моите часови, во сабота на 22и ноември, си стасавме до кај Кучкин во Демир Капија, јадевме најубава салата и продолживме до Музаки, каде стигнавме некаде околу 10 часот навечер.

Музаки (Mouzaki) е дел од регионот Кардица (Karditsa) но најубауво е да пристапите преку Трикала, со оглед на тоа што е патот подобар. Локалитетот е еден од најпознатите спортско качувачки локалитети во Грција, а карпата е високо квалитетен варовник со инокс клинови и опремени сидришта. Познато е дека до неодамна, Музаки е регионот на најтешките проекти и најтешките први искачувања. Секако, сега веројатно Калимнос ја превзема титулата, но тоа ништо, ама баш ништо не менува во неверојатната лоцираност и фасцинантност на оваа карпа, како и нејзиното извонредно богатство на насоки кои во ниту еден миг не ви даваат да здивнете. Секако има широк дијапазон на оценки, вклучително и по некоја 4c, но генерално гледано, тие се малубројни, па пообјективно е да кажете дека оценките почнуваат од 6а па нагоре.

Паскал Зафириадис се грижел за секторов па се погрижил и да се изгради мала дрвена куќичка/платформичка со кров каде можат комотно да се сместат 8 луѓе или во постудени услови секако 4 шатори. Од Скопје кон Катерини, па Лариса, па Трикала, а од Трикала барајте знаци за Музаки, а потоа од селото Музаки (исто така преубаво) барајте знаци за Порти селото. Штом ќе видите знак за Порти од десна страна има остра угорница каде по неполни минута-две ќе здогледате голем паркинг. Насоките се буквално пред вас, доминантни, преубави... И така... три преубави дена... Качивме, Baby Blue-6a, Fig Tree-6a+, Sindromo Down 6c, Akiwasha 7b+/7c(Иле ја качи, јас се потрудив да го обезбедувам најдобро што можам), Saltimbagos 6a/6a+, Happy End 6b+/6c, Keep Walking 6b/6b+, Jadranka 6a, Levedis 6b, Totem 7b (мислам дека и оваа беше една од делициите на Илија), и уште нешто што не можам да го најдам во водичот кој го испринтав од climbing-greece.com

Три преубави дена, многу авантура, невиден студ навечер, преубави разговори, бодрење, качување, виснување, па пак качување, уживање, сјај...

Слики......